Religiozna uporišta u liberalnoj ideji Vlade Gotovca

Članak nastoji produbiti shvaćanje odnosa između kršćanstva i liberalizma, i to kroz prizmu ideja hrvatskog liberala Vlade Gotovca. Osnovna nit vodilja ili suštinska teza koju autorica razlaže, jest da Gotovac nije imao svjesnu namjeru približiti ta dva svjetonazora, već je to spontano učinio. Naime, u njegovim djelima nije moguće naići na tragove kakvog namjernog približavanja. Približavanje kršćanstva i liberalizma u Gotovčevoj misli proizlazi iz njegova shvaćanja slobode, kao okosnice kršćanske i liberalne misli, te upravo shvaćanje slobode omogućuje dijalog među kršćanstvom i liberalizmom. Članak nastoji objasniti da Gotovčev liberalizam nije preslika “čistog” liberalizma koji se povijesno rađa kroz animozitet prema Crkvi i velikim ideologijama, već se radi o liberalizmu koji se kod Gotovca rađa kao reakcija na komunizam i njegov uniformni kolektivizam. Posljedično, Gotovčev liberalizam ne niječe Boga niti je indiferentan u odnosu na njega, već zapravo pretpostavlja Boga. To je, prema mišljenju autorice, najznačajniji doprinos liberalne Gotovčeve teorije dijalogu između kršćanstva i liberalizma. Štoviše, Gotovac neizravno kritizira i sam liberalizam, jer kritizira svaku doktrinu koja ne prihvaća Boga kao temelj i osnovu ljudskog bića. Taj kritični aspekt nije naišao na odjek kod njegovih liberalnih kritičara, i zapravo je prešućen, što znači da su njegova djela čitana selektivno. Na temelju Gotovčevih spisa, članak izriče smjelu pretpostavku da bi Gotovac uočio taj raskorak i kritički se postavio prema liberalizmu s obzirom na taj aspekt, i to onda kada je liberalizam prestao biti fenomen anti-reakcije na komunizam, i kada se počinje oblikovati u smjeru zapadnih (neo)liberalnih tradicija.
El presente artículo tiene como objeto profundizar el tema de la relación entre cristianismo y liberalismo siguiendo las pistas del pensador liberal Vlado Gotovac. La tesis central del texto es que Gotovac no tenía la intención explícita de acercar estas dos corrientes y, sin embargo, lo hizo de una manera espontánea. Este acercamiento se deriva de la idea de libertad, que encontramos a la base tanto del liberalismo como del cristianismo, y que hace posible el diálogo en cuestión. El artículo intenta demostrar que el liberalismo de Gotovac no es un liberalismo puro, originado históricamente en la animosidad contra la Iglesia y las grandes ideologías, sino uno que nace como reacción al comunismo y a su colectivismo uniforme. En consecuencia, el liberalismo que Gotovac propone no niega la existencia de Dios y, por el contrario, la presupone, constituyendo así un aporte notable al diálogo entre ambas corrientes. Por otra parte, Gotovac lleva a cabo una honda crítica del liberalismo que no ha encontrado eco en los escritos de sus críticos y que en general ha sido ignorada, esto es que toda doctrina, incluido el liberalismo, se autodestruye si no acepta a Dios como fundamento del ser humano. La autora sostiene, apoyándose en los escritos de Gotovac, que éste habría elegido apartarse del liberalismo en este particular si no hubiera muerto antes de que el liberalismo se asentase en suelo croata en tiempos de paz, delineando tanto la política práctica como la opinión pública.