Kültür Endüstrisi, Tüketim ve Narsizm

Adorno nesneler çağını yaşadığımızdan bahseder. Nesneler hayatımıza o kadar müdahil olmuştur ki artık insan yaşayışına nesnelerin ritmi, hız kesmeksizin hayatımıza dahil oluş serüveni yön vermektedir. Geçmiş asırlarda yaşanan hayat ile günümüz hayatını kıyasladığımızda nesnelerde meydana gelen değişim dikkat çekicidir. Eskiden uzun süre dayanıklı olmakla hatta insan ömründen bile uzun kullanımda kalmakla günümüz nesnelerinden farklılaşan nesneler, günümüzde çok kısa sürede işlevselliğini kaybedip ortadan kalkmaktadır.[1] Nesnelerin dayanıksızlığının yanında etrafımızda başımızı döndürecek derecede hızlı bir hayat akıp gitmekte. Bugün moda olan bir şey yarın çöplüğe atılabilmektedir. İnsanlar sanki nesneler aracılığıyla farklı dünyalara çekilmeye çalışılmaktadır. Nesne insan ilişkisinde özne konumunda olması gereken insan, özne konumundan indirilip nesnenin özne olduğu yerde nesne konumuna düşürülmeye çalışılmaktadır. Nesnedeki çekicilikle hayatına yön verilmeye çalışılan insan sahip olmak istediği nesneye ulaşma yolunda narsizm gibi farklı psikolojik hallerin durağı haline gelmekte ve kaldıramayacağı yüklerin altında ezilip durmaktadır. Şüphesiz ki insan nesne ilişkisinde meydana gelen bu değişimler kendi kendine olan şeyler değildir. Bahsedilen sürecin bir aktörü veya aktörlerinin olması gerekir ki bu olaylar zinciri bu kadar profesyonel bir şekilde örülebilsin ve insanlar nesnelerin sevdasına kendilerinden uzaklaşıp farklı kişilik yapılarına bürünebilsin. Bu bağlamda bu makalenin amacı kültür endüstrisinin tüketimle insanları, nasıl bireysel, narsist insan haline getirmeye çalıştığı meselesidir.