مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی بر دیاستازیس رکتی و ویژگی‌های ساختاری عضلات شکمی زنان ‏نخست‌زا

هدف:دیاستازیس رکتی (Diastasis Recti) و تغییرات ساختاری در عضلات شکمی، از جمله پیامدهای مهم انجام زایمان به روش سزارین (Cesarean) می ­باشد. تمرینات ورزشی به عنوان راهکاری ایمن و درد دسترس برای بهبود این اختلالات پیشنهاد شده است. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس (Pilates Exercises) و ثبات مرکزی (Core Stability) بر دیاستازیس رکتی و ویژگی­ های ساختاری عضلات شکمی زنان نخست­ زا (Primiparous) می ­باشد.روش بررسی:تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می ­باشد. تعداد 20 نفر از مادران نخست­ زا بین سنین 20 تا 30 سال بر اساس معیارهای ورود و خروج از تحقیق وارد تحقیق شدند. سپس به صورت تصادفی ساده به دو گروه تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات پیلاتس تقسیم شدند. در مرحله پیش ­آزمون، دیاستازیس رکتی و ضخامت عضلات راست شکمی و عرضی شکم به وسیله دستگاه سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از آن آزمودنی­ های گروه­ های تمرینی، تمرینات مربوط به خود را به مدت 8 هفته به انجام رسانیدند. تمرینات به صورت 3 جلسه در هفته و هر جلسه 45 تا 60 دقیقه به طول انجامید. پس از پایان 8 هفته تمرینات، کلیه متغیرهای تحقیق، یک بار دیگر و در مرحله پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت. از روش تحلیل واریانس دوراهه به منظور تجزیه و تحلیل آماری یافته­ های پژوهش در سطح معنی­ داری 0/05≥p استفاده شد.یافته ها:نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که پس از انجام 8 هفته تمرینات، دیاستازیس رکتی (0/001=p) و ضخامت عضلات راست (0/001=p) و عرضی شکمی (0/021=p) در هر دو گروه تمرینی به طور معنی­ داری بهبود یافته است. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که در مرحله پس ­آزمون، بین میانگین متغیرهای مورد بررسی در بین دو گروه تمرینی تفاوت معنی ­داری وجود ندارد (0/05≤p).نتیجه گیری:تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی به دلیل آنکه تاثیر چشم­گیری بر فراخوانی واحدهای حرکتی عضلات مرکزی بدن دارند، می ­توانند افزایش قدرت و هماهنگی عضلات راست و عرضی شکمی و نتیجتاً ایجاد ثبات در این ناحیه را به دنبال داشته باشند. لذا می ­توانند به عنوان گزینه­ های مناسب برای بهبود دیاستازیس رکتی و ضخامت عضلات شکمی زنان نخست­ زا پیشنهاد شوند.