Edukacja etyczna pedagogów specjalnych

Wśród wielości zagadnień podejmowanych w obrębie zainteresowań pedagogiki specjalnej nie może zabraknąć takich, które dotyczą edukacji pedagogów specjalnych. Odnosi to się również do tego fragmentu tej edukacji, który swym zakresem obejmuje etyczny wymiar aktywności zawodowej podejmowanej przez tę grupę pedagogów. Od właściwego bowiem przygotowania etycznego pedagogów specjalnych zależeć będzie jakość uruchamianej przez nich działalności, a w szczególności: dydaktycznej, wychowawczej, opiekuńczej, terapeutycznej, rewalidacyjnej, rehabilitacyjnej, resocjalizacyjnej. W każdą z tych działalności wpisany jest pierwiastek etyczny, przesądzający o specyficznym jej charakterze. Tymczasem problematyka edukacji etycznej pedagogów specjalnych nie była, jak dotychczas, w zadowalającym stopniu przedmiotem pogłębionego namysłu naukowego. W tekście zaprezentowano dwa podejścia do edukacji etycznej pedagogów specjalnych, a mianowicie, po pierwsze: jako przekazywanie normatywnej wiedzy etycznej i po drugie: jako kształtowanie dyspozycji etycznych pedagogów specjalnych. Podejścia te nie są traktowane jako jedyne i słuszne, ale co najwyżej stanowić one mogą punkt wyjścia do szerszych eksploracji wpisujących się w rozważania nad kształtem tej edukacji, co ma swoje znaczenie zarówno dla teorii, jak i praktyki w obszarze współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.