نبذة مختصرة : The paper discusses the genre of anecdote, which is of particular interest to communicative linguistics as a special source for the study of models of communicative behaviour, which makes it possible to identify sociocultural stereotypes. An anecdote is not just a humorous text, but also a precedent text with a peculiar structure and various ways of implementing a comic effect. ; Սույն հոդվածում քննարկվում է անեկդոտի ժանրը, քանի որ այն հատուկ հետաքրքրություն է ներկայացնում լեզվաբանության համար որպես հաղորդակցական վարքի նմուշ-օրինակի հետազոտության առանձնահատուկ աղբյուր, որը թույլ է տալիս վեր հանել հանրամշակութային զանազան կարծրատիպեր: Անեկդոտները բանահյուսական կայուն կառուցվածքներ են. դրանք արտացոլում են հավանության արժանացած վարքի, ակնկալելի ձևերը` հնարավորություն ընձեռելով հումորի լույսի ներքո տեսնելու որոշակի դիրքորոշումներ: Հումորն այս կամ այն ձևով գոյություն ունի ցանկացած մարդու, կոլեկտիվի, երկրի, ազգի կյանքում. այն մարդկանց հաղորդակցության միջոց է, որը հնարավորություն է ընձեռում քննարկելու սոցիալ-հոգեբանական լուրջ հիմնախնդիրներ: Վերլուծության արդյունքները թույլ են տալիս փաստել, որ անեկդոտներում արտացոլվում է աշխարհի յուրահատուկ ազգային պատկերը, և անեկդոտը կարելի է դիտարկել որպես միջանձնային հաղորդակցության միջոցներից մեկը: ; В данной статье рассматривается жанр анекдота, представляющий особый интерес для коммуникативной лингвистики как источник исследования моделей коммуникативного поведения, который позволяет выявить социокультурные стереотипы. Анекдот является не просто юмористическим текстом, но и жанровым прецедентным текстом, обладающим своеобразной структурой и различными способами реализации комического эффекта.
Processing Request
No Comments.