Celibat duchownych – normy prawne, jego motywacje i praktyka w Kościele galijskim od połowy IV do połowy VI w. w świetle kanonów synodów kościelnych ; The Celibacy of Clergymen – Legal Norms, its Motivations and the Practice in the Gallic Church from the Half of Fourth to Half of Sixth Century in the Light of Church-Synods Canons

W Kościele starożytnym na początku celibat rozumiany jako bezżeństwo był dobrowolny. Bez ograniczeń święcono raz żonatych mężczyzn. Od połowy III w. zabraniano mężczyznom nieżonatym w chwili święceń zawierania małżeństwa po ich przyjęciu. Od IV w. powstało formalne prawo celibatu w sensie wymagania całkowitej wstrzemięźliwości seksualnej w relacjach z żoną. Te normy prawne potwierdzają liczne synody kościelne w Galii i przypominają o obowiązku ich przestrzegania. Celibat wstrzemięźliwości jest motywowany głównie wstrzemięźliwością kultową, a także nauczaniem ewangelicznym i św. Pawła Apostoła. Za nieprzestrzeganie tych norm grożą różne kary kościelne, jakimi najczęściej są złożenie z urzędu i pozbawienie komunii. ; In the ancient Church at the beginning, the celibacy understood as single state was free- -will. To the state of the clergyman were admitted once married men. From the half of third century unmarried men after ordination they could not marry. From fourth century was the formal law of the celibacy in the meaning of the requirement of the entire sexual abstinence in relations with the wife. These legal norms confirm numerous synods in Gaul, and they remind about the duty of their observance. The celibacy abstinence is motivated mainly a cult continence and also evangelical and St. Paul the Apostle teaching. For the inobservance of these norms threaten different penalties, especially deprival and the excommunication.