Gradiva non vixit, albo życie z duchami

W Widmach Marksa Jacques Derrida stawia tezę, że autor Manifestu komunistycznego był wielkim specjalistą od duchów . Derrida wskazuje na to, jak często figura widma nawiedza teksty Marksa: gdy mowa jest o widmie komunizmu, o widmie dawnych rewolucji, o widmowym charakterze towaru. Stosunek Marksa do widm jest, przynajmniej nominalnie, stosunkiem egzorcysty: zna się na nich, ale po to, by się ich pozbyć. Cieszy go oczywiście, że europejskie potęgi drżą ze strachu przed widmem komunizmu, chciał.