نبذة مختصرة : Η παρούσα μελέτη ερευνά το φαινόμενο της ερμηνείας των κλιτικών στοιχείων (τον/την) και του αντίστοιχου ισχυρού τύπου της προσωπικής αντωνυμίας (αυτόν/-ή) σε θέση αντικειμένου στην ελληνική γλώσσα αξιοποιώντας αμφίσημες και μη αμφίσημες προτάσεις. Για το παραπάνω φαινόμενο δεν έχουν διεξαχθεί παρόμοιες μελέτες που να καταλήγουν σε ασφαλή συμπεράσματα για την ελληνική, συνεπώς η έρευνα αυτή στοχεύει στο να συνεισφέρει με νέα δεδομένα σχετικά με την επίλυση της αναφοράς των παραπάνω υπό εξέταση αντωνυμιών. Εξήντα τρεις μονόγλωσσοι φυσικοί ομιλητές της ελληνικής, ηλικίας 18 έως 25 ετών συμμετείχαν σε μία πειραματική δοκιμασία αυτοκαθοδηγούμενης ανάγνωσης (self-paced reading) σύντομων προτάσεων μέσω της οποίας καταγράφηκαν οι προτιμήσεις τους ως προς την επίλυση καθώς και οι χρόνοι ανάγνωσης και απόκρισής τους στην εκάστοτε συνθήκη, στοχεύοντας στην πληρέστερη διερεύνηση του παραπάνω γλωσσικού φαινομένου. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν την ισχύ της Θεωρίας της Προσβασιμότητας προβάλλοντας τις διαφορετικές τάσεις επίλυσης των δύο αντωνυμιών, καθώς τα κλιτικά συναναφέρονται ταχύτερα με το όρισμα σε θέση υποκειμένου, ενώ η αντωνυμία αυτόν/-ή εμφανίζει ταχύτερη σύνδεση με ηγούμενα σε θέση αντικειμένου. Τα ευρήματα αυτά αντιτίθενται στις προγενέστερες μελέτες σχετικά με την επίλυση αναφοράς αντωνυμιών σε θέση αντικειμένου της αγγλικής και ισπανικής γλώσσας, ωστόσο δεν αποκλείεται να οφείλονται και σε διαγλωσσική διαφοροποίηση της ελληνικής, εφόσον είναι η μόνη γλώσσα από αυτές στην οποία παρέχεται η δυνατότητα εμφάνισης των αδύναμων και ισχυρών τύπων των προσωπικών αντωνυμιών στις ίδιες συντακτικές δομές. Συνεπώς, η ελληνική γλώσσα διαθέτει ένα διαφορετικό συντακτικό πλαίσιο από τις άλλες γλώσσες γεγονός που μπορεί να οδηγήσει και σε αντίστοιχη διαφοροποίησή της στην επίλυση της αναφοράς. ; 141 σ.
Processing Request
No Comments.