EXISTENTIAL INTERPRETATIONS OF MODERNIST AND POSTMODERNIST LITERATURE IN THE 20TH CENTURY ; 20-րդ դարի մոդեռնիստական և պոստմոդեռնիստական գրականության էկզիստենցիալ մեկնաբանությունները ; Экзистенциальные интерпретации модернистской и постмодернистской литературы XX века

The modernist individual is seen as a Creator, shaping their own existence through actions and perceptions, facing the following dilemma of Western thought: despite the absurdity and meaninglessness of life, humans possess unfettered freedom to act. Everything is meaningless, but through the prism of death, a new creation begins, marked by the humanistic courage to act and create in meaninglessness. As Voltaire said: “If God did not exist, it would be necessary to invent him. Religion is secondary but necessary: people need guidance.” The model of original sin in the light of modernism is transformed into an “accepted, reconciled” model of thinking, where action loses its significance. This aligns with the general characteristics of characters in modernist literature, for the character here is a movement of thought, therefore the sin they commit is also simply a movement of thought. At the same time, the symbol of the "Tree of Knowledge" is an attempt to combine the symbolism of Frazer's "Golden Bough" and the "Tree of Life", which blurs the boundaries between past and present, accomplished and unfinished, showing the paradox of a modern character who is everywhere and nowhere, and their very existence, depends on the acknowledgment of sin. ; Մոդեռնիզմի մարդն Արարիչ է, որ ինքնաստեղծվում է գործողությունների ու ընկալումների միջոցով և դրան գումարվում է արևմտյան մտքի մյուս դիլեման՝ մարդն ազատ է ցանկացած գործողություն անելու, թեպետ կյանքն իսկապես աբսուրդ է, և ամեն ինչ անիմաստ է: Ամեն ինչ անիմաստ է, բայց մահվան պրիզմայով սկսվում է նոր արարչագործություն, որը նշանավորվում է անիմաստության մեջ գործելու, առավել ևս ստեղծագործելու հումանիստական քաջությամբ: Վոլտերն ասում է. «Եթե Աստված չլիներ, պետք կլիներ ստեղծել նրան: Կրոնը երկրորդական է, բայց անհրաժեշտ. մարդկանց ուղեցույց է պետք»: Նախածին գործած մեղքի մոդելը մոդեռնիզմի լույսի ներքո վերածվում է «ընդունած, համակերպված» մտքի մոդելի հետ, որտեղ գործողությունն արդեն անկարևոր է: Դա համահունչ է մոդեռնիստական ուղղության կերպարի ընդհանուր բնութագրին, քանզի կերպարն այստեղ մտքի շարժում ...