نبذة مختصرة : Synthetische glucocorticoïden, zoals prednisolon, zijn krachtige ontsteking remmende medicijnen, die veel en wijdverspreid worden voorgeschreven in de behandeling van chronische ontstekingsziekten. Helaas hebben deze medicijnen ernstige bijwerkingen, waarvan vele symptomen doen denken aan het metabool syndroom, zoals hyperglycemie, insuline resistentie en dyslipidemie. Het werk beschreven in dit proefschrift behandelt de metabole bijwerkingen van prednisolon therapie in muizen en was gericht op het ontrafelen van de (moleculaire) mechanismen die ten grondslag liggen aan deze bijwerkingen met behulp van o.a. stabiele isotoop methoden. Allereerst werd er een nieuwe methode ontwikkeld om glucose metabolisme te bestuderen in een gevaste toestand met behulp van stabiele isotopen. Deze werd methode werd in meerdere muismodellen behandeld met prednisolon gebruikt. Ten eerste in conventionele muizen, ten tweede in muizen op een hoog vet dieet en ten derde in muizen met collageen geïnduceerde reuma. Echter, in deze diermodellen werd geen klassieke insuline resistentie ontdekt, ondanks dat ze duidelijke metabole afwijkingen vertoonden. Verschillende technieken gedurende verschillende condities werden gebruikt om te bevestigen dat in deze muizen insuline resistentie niet gedetecteerd kon worden. Daarnaast werd een nieuw medicijn bestudeerd dat verminderde metabole bijwerkingen had. Ter afsluiting werd in een muismodel met een mutatie in de glucocorticoid receptor dyslipidemie bestudeerd. De in vivo onderzoeken die in dit proefschrift beschreven staan, voorzien een diepgaande analyse van de effecten van glucocorticoïden op het glucose en lipiden metabolisme, en insuline resistentie in muizen. Het draagt bij aan een verbeterd begrip van glucocorticoïd geïnduceerde metabole bijwerkingen. Daarnaast levert het een belangrijke stap in de waardering van muismodel in het onderzoek naar bijwerkingen van prednisolon.
Processing Request
No Comments.