Modernizm ve Çağdaş Sanat Pratiklerinde Yöntem olarak Oyun Örnekleri

Sanat ve oyunun kökeni ve birbirleriyleilişikliği, ilk çağ felsefesinden beri sorunsallaştırılmıştır. Bu kavramlarıele alan felsefeciler özellikle mimesis, ritüel, öykünme gibi kuramlarüzerinden yanıt arayarak 'sanat, oynayan insanın insanlığıdır' gibi önermelerdebulunmuştur. İlk çağ insanından, günümüz çağdaş insanına değin geçen süreçte,oyun oynamanın sanat ile sıkı sıkıya bir birliktelik içinde olduğu aşikârdır. Çalışmanınamacı da oyunun metodolojisini kullanarak Modernizm ve günümüz sanatüretimlerine dair bir perspektif tutmaktır. Bildiri, oyunun metodolojisinikullanarak üretilmiş sanat nesnelerine ve sürecin bizatihi kendine, diğer birifadeyle; tam da o esnanın hazsal duygulanımına işaret eden örnekleraracılığıyla destelenecek; sanatın ve oyunun amacı kendinde olan (auto-telos)özgür tutumuna kısa bir tarihsel bilgi eşliğinde açıklık getirilmeyeçalışılacaktır. 
The origins of and the interrelationship between art andplay have been problematized since the ancient philosophy. The philosophersdealing with these concepts tried to find answers through the theories like mimesis, ritual and imitation in particular and made the propositions like ‘art isthe humanity of a playing human being”. It is obvious that playing games hasbeen in close association with art throughout the process from ancient humansuntil today’s modern humans. With this study, it is aimed to provide a perspective of Modernism and contemporary artistic productions by using play methodologies. The paper will be supported with examples indicating art objectsproduced by using play methodologies and the process itself; in other words,the hedonic affection of that exact moment; and it will be tried to clarify theself-purpose (auto-telos) free attitude of the art and play with a brief historicalinformation.