Vervormingsgestuurde meso-schuifproeven op metselwerk : Deel II (meetrapport)

In het kader van het CUR-onderzoek 'Constructief Metselwerk' zijn in 1992 twaalf schuifproeven uitgevoerd voor CUR-commissie B50 door het van Musschenbroeklaboratoriumaan de TU-Eindhoven. De achtergronden van deze proeven en de proeven zelf zijn beschreven in [1]. Voor 1993 waren nog aanvullende proeven gepland. Het primaire doel van beide proeven series is verificatie van numerieke modellen, die in CUR-commissie A33 worden ontwikkeld. In dit rapport worden de resultaten van de aanvullende serie schuifproeven besproken. Er werden vijf muren op afschuiving beproefd waarbij de verticale belasting op de muur bij het begin van het horizontaal vervormen van de muur bij elke proef verschillend was. In de eerste serie is vooral gekeken naar de invloed van de aanwezigheid van een opening in de muur en naar de invloed van verschillende typen baksteen. In de tweede serie is de verticale beginbelasting gevarieerd (10 kN tot 210 kN) om de invloed op de horizontale bezwijkbelasting en het breukbeeld te onderzoeken. De grootte van de muren (1x1 m2) was gelijk aan die van de in deel I besproken twaalf muren. Bij de eerste twaalf proeven werden twee typen baksteen gebruikt en muren met en zonder opening, waarbij de bovenbelasting bij aanvang van de proeven gelijk was. Voor de vijf muren uit de onderhavige serie werd één type baksteen, namelijk Joosten, vermetseld in halfsteensverband met mortel 1:2:9 (c:k:z, v/v), en werden alleen gesloten muren beproefd. De vervormingen van de muur werden op dezelfde manier gemeten als die bij de eerste serie, behalve de metingen met LVDT's in het raster. Een aantal van de in het raster van de eerste serie geplaatste opnemers werd bij deze serie van vijf gebruikt om de vervorming in het gebied, waar de krachtsintroductie plaatsvond, gedetailleerder te meten. Deze rapportage is in principe bedoeld om de proefgegevens over te dragen naar de rapporteurs van commissie A33. Op basis van globale analyse worden de volgende conclusies getrokken: - De E-moduli van de muren lijken kleiner te zijn dan die bepaald met gemetselde drukproefstukken van vijf stenen hoog. Een uitgebreide analyse van de vervorming in het meetraster moet uitsluitsel bieden. - De vervorming van op afschuiving belaste muren is kleiner als de verticale belasting bij aanvang van het horizontaal vervormen van de muur groter is. - De muren bezwijken door scheuren die zich ontwikkelen vanuit het midden naar de gedrukte hoeken. Bij muren met een kleinere voorbelasting wordt bezwijken vooraf gegaan door scheuren van de bovenste en onderste lintvoeg, vanuit de onbelaste hoeken, als gevolg van trekspanningen. Deze trekspanningen ontstaan door kantelen van de muur. - Bij een lage verticale bovenbelasting kantelt bij aanbrengen van een horizontale belasting de muur tussen de lastbalken meer dan bij een hoge verticale bovenbelasting. Bij een hoge bovenbelasting is de muur voorgespannen en zijn hierdoor instelverschijnselen (b.v. speling in de opstelling) weggenomen.