نبذة مختصرة : Hepimizin bildiği üzere devir artık tüketim devridir. Yiyeceği/giyeceği nasıl ki ihtiyaç dahilinde almıyor, adeta tüketmek için yarışıyorsak kültür ve sanatta da bu aşamaya ne yazık ki geldik. Uzun yıllardır kültür adamlarının “kültür endüstrisi, kültür tüketimi” gibi isimlerle adlandırdığı bu süreç artık hızla yayılıyor. Çağdaş sanat fuarları, bienal ve galerilerin geldiği noktaya bakınca bu süreç ve sanatı tüketme hızımız da açıkça görülmektedir. Uzun yıllar görmezden gelinen sanat, şimdi özellikle gençlerin olmazsa olmazı durumuna gelmiştir. Sanatın, aslında en genel anlamda özünde yer alan karşı koymak ve muhalefet duygusu sanatseverlere de sirayet etmiştir. Dolayısıyla da “sanatsever” yerine “sanat tüketicisi” tabirini kullanmak yanlış bir terim olmayacaktır. Estetik algısı, haz alma duyusu olmadan tanımlayamadıkları bir heyecan ile ilerliyorlar. Tam manasıyla “serbest bölge” olan sanat alanında sanatçı istediği malzemeden, istediği eseri üretir, istediği mesajı da verir. Sanat izleyicisinin o mesajı nasıl yorumladığı, eserde ne görmek, eserden ne almak istediği kendisine kalmıştır. Sanatçı eserini üretirken sanat izleyicisi ile bağ kurmak isterse bunu zaten yapıyor, eğer istemezse kimsenin eleştirme şansı yoktur. Bununla birlikte, sanatsal ürünlerin tüketiminin belirli bir yönü daha fazla ilgiyi hak ediyor. Sanat tüketiminde insan sermayesi girdisinin ağır etkisidir. Sanat alanında edinilen kültürel yeterlilik, sanat davranışının hem sıklığını hem de kalitesini etkiler. Yeterlilik gerekliliği, sanatın işlevi ve bir sosyal ayrım aracı olarak sanat tüketimi ile de ilgilidir.
Processing Request
No Comments.