Étude de l’énonciation dans l’œuvre autobiographique La gloire de mon père de Marcel Pagnol.

بررسی گفته پردازی در رمان اتوبیوگرافی «پیروزی پدرم» اثر مارسل پانیول.
Study of enunciation in the autobiographical novel The glory of my father by Marcel Pagnol.

پیروزی پدرم کتابی که در سال ۱۹۵۷ توسط مارسل پانیول نوشته شد یک رمان اتوبیوگرافی است با توجه به ویژگی های آثار اتوبیوگرافی نویسنده شخصیت اصلی داستان است. مسئله اصلی ما در این تحقیق این است که این داستان توسط یک کودک مارسل کوچک روایت میشود در حالی که نویسنده ی اثر یک فرد بزرگسال است. بنابراین ما به بررسی گفته پردازی و بازی های اتصالات و انفصالات گفتمانی پرداختیم تا بفهمیم چه کسی در این رمان عمل گفته پردازی را انجام میدهد و در واقع در این اثر چه کسی صحبت می کند. فرضیه ما این است که تنوع و تعدد گفته پردازها پویایی متن رمان اتوبیوگرافی را بر می انگیزد و از طریق توضیح اتصالات و انفصالات گفتمانی در رابطه با وضعیت گفته پردازی میتوانیم شخصیتها را تفکیک کنیم . نویسنده در این رمان همه وقایع را به ترتیب زمانی توصیف کرده است و این امر خوانش متن را آسانتر کرده و پیچیدگی آن را کاهش میدهد روش مورد استفاده در این تحقیق نشانه شناسی مکتب پاریس است. این رویکرد به بررسی ساختارهای معنایی عمیق متن میپردازد و به ما در درک بهتر معانی گفتمان کمک می کند. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Published in 1957, The Glory of My Father, the first volume of the autobiographical trilogy Childhood Memories, is a set of short stories based on reality and set in the South. Marcel Pagnol recounts his childhood, his birth in Aubagne and the origins of his parents Joseph and Augustine. His father Joseph Pagnol, a teacher, was appointed to the Chemin des Chartreux school and the family moved to Marseille, where Rose, Marcel's aunt, met Uncle Jules who pretended to be with the child as the owner of Borely Park. The two families decide to rent a country house together in the scrubland, the Bastide Neuve, to spend the summer holidays there. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

La Gloire de mon père, un ouvrage qui a été écrit en 1957 par Marcel Pagnol, est un roman autobiographique. Selon les caractéristiques des œuvres autobiographiques, l’auteur est le personnage principal du roman. Notre principal problème dans cette recherche est que cette histoire est racontée par un enfant (le petit Marcel), alors que l’auteur est un adulte. Donc, nous avons étudié l’énonciation et les jeux de l’embrayage et du débrayage pour savoir qui parle dans ce roman. Notre hypothèse est que la diversité des énonciateurs, provoque la dynamique du texte du roman autobiographique et à travers l’explication des embrayages et les débrayages des énonciateurs par rapport à la situation de l’énonciation, nous pourrons séparer les personnages. Dans ce roman, l’auteur a décrit tous les événements dans un ordre chronologique, ce qui a rendu le texte plus facile à lire et moins compliqué. La méthode employée est la sémiotique de l’école de Paris. Cette approche étudie les structures signifiantes profondes du texte et nous aide à mieux comprendre les sens du discours. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Recherches en Langue et Littérature Françaises is the property of University of Tabriz and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)