Item request has been placed! ×
Item request cannot be made. ×
loading  Processing Request

Kronik Hepatit B Hastalarında Antiviral Tedavi Sonuçları ve Tedavi Esnasında Görülen Yan Etkiler.

Item request has been placed! ×
Item request cannot be made. ×
loading   Processing Request
اقرأ على الانترنت اقرأ أكثر حفظ في قائمتي
  • معلومة اضافية
    • Alternate Title:
      Antiviral Treatment Results and Side Effects During Treatment in Chronic Hepatitis B Patients.
    • نبذة مختصرة :
      Objective: Hepatitis B virus is an important health problem leading to chronic hepatitis, cirrhosis, and hepatocellular carcinoma. This study aimed to compare the efficacy and side effects of antiviral drugs used in chronic hepatitis B (CHB). Methods: Five hundred seventy-two patients who were followed and treated with CHB in our clinic were evaluated retrospectively. Results: Fifty-six point five of 572 patients were male, 43.5% were female, and the mean age of the patients was 43.4 ± 12.4. Of the patients, 153 (26.8%) used tenofovir disoproxil fumarate (TDF), 134 (23.4%) telbivudine (LdT), 114 (20%) entecavir (ETC), 92 (16%) lamivudine (LAM), 26 (4.5%) adefovir (ADV), 27 (4.7%) pegylated interpheron alpha (PEG-IFN-α), and 26 (4.6%) used PEG-IFN-α + nucleoside analogue (NA). No significant difference was detected between the treatment groups in terms of age, sex ratio, fibrosis, histological activity index (HAI) score, baseline platelet, international normalized ratio (INR), alpha-fetoprotein (AFP) values (p> 0.05). Seventy (12.3%) of 568 patients were HBeAg (+), 498 (87.7%) were HBeAg (-). At the end of the first year, the virological response rates were 92.5% in LdT, 82.6% in LAM, 72.8% in ETV, 60.7% in TDF, 26.9% in ADV, 22.2% in PEG-IFN-α, 65.3% in PEG-IFN- α+NA groups. Twenty-three point eight of the patients had treatment changes, and 76.3% of these patients preferred TDF as a new treatment. Virological breakthrough was observed at 43.5% in LAM, 13.4% in LdT, 7% in ETV and 0.6% in TDF groups. At the end of 3, 4, and 5 years without treatment change, all patients who continued TDF, ETV, LdT, ADV, and LAM treatment were HBV DNA negative. HBsAg clearance developed in 13 (2.3%) patients. At least one side effect was observed in 169 (29.5%) of all patients, and the group with the most frequent side effects was PEGIFN- α+NA (92.3%) and PEG-IFN-α (77.8%). Amylase increase in LAM (%3.2), CPK increase in LdT (%27.6), CPK increase in TDF (%3.2) groups were the most common side effects. Conclusions: The drug with the lowest virological response rate and the most common side effect is PEG-IFN-α, so its use should be limited to selected patient groups. Treatments with the lowest incidence of side effects and development of resistance were found to be with TDF and ETV. Considering the high virological response rates, TDF and ETV should be preferred in the treatment of CHB. When all treatments are evaluated, HBsAg loss and cure rates are inadequate. [ABSTRACT FROM AUTHOR]
    • نبذة مختصرة :
      Amaç: Hepatit B virusu (HBV) kronik hepatit, siroz ve hepatoselüler karsinoma (HSK) yol açan önemli bir sağlık sorunudur. Bu çalışmada, kronik hepatit B (KHB) tanısı ile izlenen hastalarda kullanılan antiviral ilaçların etkinliğinin ve yan etkilerinin karşılaştırılması planlandı. Yöntemler: Kliniğimizde KHB tanısı ile takip ve tedavi edilen 572 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Beş yüz yetmiş iki hastanın %56.5'i erkek, %43.5'i ise kadındı. Hastaların yaş ortalaması 43.4±12.4'tü. Yüz elli üç (%26.8) tenofovir disoproksil fumarat (TDF), 134 (%23.4) telbivudin (LdT), 114 (%20) entekavir (ETV), 92 (%16) lamivudin (LAM), 26 (%4.5) adefovir (ADV), 27 (%4.7) pegile interferon alfa (PEG-IFN-α), 26 (%4.6) pegile interferon alfa ve nükleoz(t)id analoğu (PEG-IFN-α+NA) kullanımı mevcuttu. Yaş, cinsiyet oranı, fibrozis skoru, histolojik aktivite indeksi (HAİ) skoru, başlangıç trombosit, "international normalized ratio" (INR) ve "alpha-fetoprotein" (AFP) değerleri açısından tedavi grupları arasında anlamlı fark yoktu (p>0.05). Beş yüz altmış sekiz hastanın 70 (%12.3)'i HBeAg (+) ve 498 (%87.7)'i HBeAg (-) idi. Birinci yıl sonu virolojik yanıt oranları LdT'de %92.5, LAM'da %82.6, ETV'de %72.8, TDF'de %60.7, ADV'de %26.9, PEG-IFN-α'da %22.2, PEG-IFN-α+NA'da %65.3 olarak bulundu. Hastaların %23.8'inde tedavi değişikliği olup %76.3'ünde TDF'ye geçilmişti. LAM'da %43.5, LdT'de %13.4, ETV'de %7, TDF'de %0.6 oranında virolojik kırılma gözlendi. Tedavi değişikliği olmadan 3, 4 ve 5. yıl sonunda TDF, ETV, LdT, ADV ve LAM tedavisi devam eden hastaların tümünde HBV DNA negatifti. On üç hastada (%2.3) HBsAg klirensi gelişti. Hastaların 169 (%29.5)'unda en az bir yan etki olup en sık yan etki PEG-IFN-α+NA (%92.3) ve PEG-IFN-α (77.8) grubundaydı. En sık görülen yan etkiler; LAM'da amilaz (%3.2), LdT'de kreatin fosfokinaz (CPK) (%27.6) ve TDF'de CPK (%3.2) artışı olarak saptandı. Sonuçlar: Virolojik yanıt oranı en düşük olan ve en sık yan etki görülen ilaç PEG-IFN-α olup kullanımı seçili hasta grupları ile sınırlı kalmalıdır. Yan etki görülme ve direnç gelişme oranları en düşük tedaviler TDF ve ETV olarak bulunmuştur. Yüksek virolojik yanıt oranları da dikkate alındığında KHB tedavisinde TDF ve ETV tercih edilmelidir. Tüm tedaviler değerlendirildiğinde, HBsAg kaybı ve kür oranları yetersizdir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]