- Alternate Title:
СПОРЕДБА МЕЃУ ДАНКИНГ (ИНВАГИНАЦИЈА) ПАНКРЕАТОКОЈЕЈУНОАНАСТОМОЗА И АНАСТОМОЗА „ДАКТ ТУ МУКОЗА" ВО ДВА СЛОЈА ПО ЦЕФАЛИЧНА ДУОДЕНОПАНКРАТЕКТОМИЈА - ПРОЦЕДУРА WHIPPLE ЗА ПАНКРЕАТИЧЕН ЦЕФАЛИЧЕН КАРЦИНОМ (Russian)
- الموضوع:
- نبذة مختصرة :
Introduction: Pancreatic cancer is malignancy with poor prognosis for quality of life and overall survival. The incidence is variant, 7.7/100,000 in Europe, 7.6/100,000 in the USA, 2.2/100.000 in Africa. The only real benefit for cure is surgery, duodenopancreatectomy. The key points for this procedure are radicality, low morbidity and low mortality, the follow up and the expected overall survival. The benchmark of the procedure is the pancreaticojejunoanastomosis, with its main pitfall, postoperative pancreatic fistula B or C. Subsequently, the manner of creation of pancreaticojejunoanastomosis defines the safety, thus the postoperative morbidity and mortality. Finally, this issue remarkably depends on the surgeon and the surgical technique creating the anastomosis. We used 2 techniques with interrupted sutures, dunking anastomosis and duct-to-mucosa double layer technique. The objective of the study was to compare these 2 suturing techniques we applied, and the aim was to reveal the risk benefit rationale for dunking either duct to mucosa anastomosis. Material and method: In our last series of 25 patients suffering pancreatic head carcinoma we performed a standard dodenopancreatectomy. After the preoperative diagnosis and staging with US, CICT, tumor markers, they underwent surgery. Invagination-dunking anastomosis was performed in 15, whereas, duct-to-mucosa, double layer anastomosis was performed in 10. In the first group with dunking anastomosis, we had 6 patients with soft pancreas and 8 with narrow main pancreatic duct, less than 3 mm. In the duct-to-mucosa group there were 5 patients with soft pancreas and 4 with narrow main pancreatic duct. All other stages of surgery were unified, so the only difference in the procedure remained on the pancreatojejunoanastomosis. The onset of the postoperative pancreatic fistula was estimated with revelation of 3 fold serum level of alfa amylases from the third postoperative day in the drain liquid. Results: In the duct to mucosa group there wasn't a clinically relevant postoperative pancreatic fistula, while in the dunking anastomosis group we had 4 postoperative pancreatic fistula B, 26 %. One of these 4 patients experienced intraabdominal collection - abscess, conservatively managed with lavation through the drain. Comparing the groups, there was no significant difference between the groups concerning the appearance of postoperative pancreatic fistula: p>0.05, p=0.125. From all 25 patients, in 21 patients biliary stent was installed preoperatively to resolve the preoperative jaundice. All 21 suffered preoperative and postoperative reflux cholangitis, extending the intra-hospital stay. Conclusion: So far, there have been many trials referring to opposite results while comparing these 2 techniques in creation of the pancreticojejunoanastomosis. In our study, the duct to mucosa anastomosis prevailed as a technique, proving its risk benefit rationale. However, further large randomized clinical studies have to be conducted to clarify which of these procedures would be the prime objective in the choice of the surgeon while creating pancreatojejunoanastomosis. [ABSTRACT FROM AUTHOR]
- نبذة مختصرة :
Вовед: Панкреатичниот карцином е малигнитет со лоша прогноза и за квалитетот на жи- вот и за вкупното преживување. Инциденцата е различна, 7,7 на 100000 жители во Европа, 7,6/100000 во САД, 2,2/100000 во Африка. Единственото вистинско лекување е хирургија, дуоде- нопанкратектомија. Клучни моменти за оваа процедура се радикалноста, нискиот морбидитет, нискиот морталитет, како и следењето и очекуваното вкупно преживување. Најважен дел од процедурата е панкреатокојејуноанастомозата, со нејзината критична стапица, постоператив- ната панкреатична фистула, од типот Б и Ц. Следствено на ова, начинот на креирање на пан- кратикојејуноанастомозата ја дефинира безбедноста, а со тоа и постоперативниот морбидитет и морталитет. Секако, на крајот, ова најмногу зависи од хирургот и од хируршката техника при креирањето на анастомозата. Ние во студијата користевме две техники со поединечни шевови, данкинг-инвагинирачка анастомоза и „дакт ту мукоза" во два слоја. Предмет на студијата беше споредување на овие две техники на шиење што ги применивме, додека цел беше да го откри- еме соодносот меѓу ризикот и бенефитот за обете, данкинг и „дакт ту мукоза" анастомозата. Материјал и метода: Во нашата последна серија од 25 пациенти со карцином на главата на панкреасот направивме стандардна дуоденопанкреатектомија. По предоперативната подго- товка и стејџингот со УС, контрастен ангио цт-скен, ту-маркери, пациентите беа оперирани. Кај 15 пациенти направивме инвагинациска данкинг-анастомоза, додека кај 10 направивме „дакт ту мукоза" анастомоза во два слоја. Во првата група имавме 6 пациенти со мек панкреас и 8 пациенти со тесен панкреатичен канал, помал од 3 мм. Во групата пациенти со „дакт ту мукоза" имаше 5 пациенти со мек панкреас и 4 со тесен главен панкреатичен канал. Сите други фази од операцијата беа унифицирани, така што единствената разлика во процедурата остана на типот од панкреатикојејуноанастомозата. Појавата на постоперативната панкреатична фистула беше проценето со откривање на алфа-амилаза во трипати поголема концентрација од серумската, од третиот постоперативен ден во течноста од дреновите. Резултати: Во групата пациенти со „дакт ту мукоза" анастомоза немаше клинички реле- вантна постоперативна панкреатична фистула, додека во групата данкинг-анастомоза имавме 4 постоперативни панкратични фистули Б, 26 %. Еден од овие 4 пациенти доби интраабдоминална колекција - апсцес, кој конзервативно го менаџиравме со промивање низ дренот. Во споредба со групите, сепак, немаше значајна разлика во појавувањето на постоперативна панкреатична фистула, п > 0,05 п = 0,125. Кај 21 пациент од вкупно 25 предоперативно беше инсталиран би- лијарен стент за разрешување на предоперативната жолтица. Сите 21 страдаа од предоперативен и постоперативен рефлуксен холангитис, кој го продолжи болничкото лекување. Заклучок: Досега има многу студии што објавуваат спротивни резултати кога ги компа- рираат овие две техники при креирањето на панкреатикојејуноанастомозата. Во нашата студија, техниката „дакт ту мукоза"покажа подобри резултати како техника, докажувајќи го подобар со- односот на ризикот и добивката. Сепак, понатамошни големи рандомизирани клинички студии мора да се направат за да се разјасни која од овие процедури би била главен избор на хирургот за креирање на панкреатикојејуноанастомоза. [ABSTRACT FROM AUTHOR]
- نبذة مختصرة :
Copyright of Contributions / Prilozi (1857-9345) is the property of Sciendo and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)
Processing Request
No Comments.