CÂHİLİYEDEN ENDÜLÜS'ÜN YIKILIŞINA KADAR ARAP EDEBİYATINDA ŞEHİR MERSİYELERİ.

CITY ELEGIES IN ARABIC LITERATURE FROM JAHILIYYAH TO THE FALL OF ANDALUSIA.

In this study, city elegies which are of the types of elegy were discussed. Elegies which are of the most important and common poem genres in Arabic literature are defined as "praise for the dead". City elegies that can be defined as the utterance of the grief felt for the cities that were demolished emerged after the post-Islamic process as a self-contained genre. Because examples the elegies written for the cities as a reflection of civilization are not frequently seen in the poems of jahiliyyah Arabs who lived in deserts as nomads. "Al-wukūf 'ala'l-atlāl" which states the commemoration of the past, and of the lover passed away, by focusing on the remnants that constitute the introduction of classical Arab ode is regarded as the earliest examples of the rush of emotion which utters the ravaging of a certain place by certain literary critics. City elegies which are regarded to be as a result of the administrative changes in consequence of political conflicts and turmoil experienced in different periods are not only composed of, and limited to emotional words uttered after the burnt and the demolished cities, and the depressive expression of absolute grief. At the same time, these poems are evaluated as depictive poems which include intense descriptions, and compare the conditions of the city as before and after its destruction. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Bu calışmada, mersiye ceşitlerinden biri olan şehir mersiyeleri ele alınmıştır. Arap edebiyatında en onemli ve en yaygın şiir turlerinden birisi olan mersiyeler, en sade ifadeyle "olulere yapılan medih" olarak tanımlanmıştır. Yakılıp yıkılarak felakete uğrayan şehirlerin ardından duyulan huznun beyitlere dokulmuş hali olarak tanımlanabilecek şehir mersiyeleri, mustakil bir tur olarak son şekliyle İslamiyet'ten sonraki surecte ortaya cıkmıştır. Zira medeniyetin bir yansıması olan şehirlere yakılan ağıt orneklerine, hayatlarını collerde gocebe olarak surduren cahiliye Araplarının şiirlerinde sık rastlanmamaktadır. Klasik Arap kasidesinin girizgahını oluşturan kalıntılar uzerinde durarak maziyi ve gocup giden sevgilinin hatıralarını anmayı ifade eden "el-vukuf 'ala'l-atlal", bazı edebiyat eleştirmenleri tarafından bir yerin yakılıp yıkılarak talan edilmesini dile getiren bu duygu selinin en erken orneklerinden biri olarak gorulmuştur. Farklı donemlerde yaşanan siyasi cekişme ve calkantılar neticesindeki yonetim değişikliklerinin bir sonucu olarak gorulen şehir mersiyeleri, yakılan ve yıkılan şehirlerin ardından soylenen duygu yuklu sozlerden ibaret olmayıp, salt huznun depresif ifadesiyle sınırlı kalmamıştır. Aynı zamanda bu şiirler, konu edindikleri şehrin yıkıma uğramadan onceki durumunu felakete maruz kaldıktan sonraki haliyle karşılaştıran ve yoğun betimlemeler iceren tasvir şiirleri olarak da değerlendirilmiştir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of the Faculty of Theology / Kilis 7 Aralik Universitesi Ilahiyat Fakultesi Dergisi is the property of Kilis 7 Aralik Universitesi Ilahiyat Fakultesi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)