The Power of Diagnostic Tests for Benign Paroxysmal Positional Vertigo: A Syndromic Approach.

Benign Paroksismal Pozisyonel Vertigo İçin Tanısal Testlerin Gücü: Sendromik Yaklaşım.

Objective: To determine diagnostic power of the symptoms and findings of patients with complaints of dizziness/balance disorder and to identify the syndromic diagnostic components for the benign paroxysmal positional vertigo (BPPV). Methods: A retrospective methodological study of 147 adult patients with dizziness/balance disorder visiting the Otorhinolaryngology Clinic between January and December 2014 was conducted. The symptoms, signs and laboratory test results of the patients in BPPV and non-BPPV groups were compared and analyzed through sensitivity, specificity, predictive values, likelihood ratios, post-test odds and probabilities, logistic regression analysis and ROC curve. The criterion indices having high post-test probability values were determined. Results: The most common three diagnoses were psychogenic vertigo (34.0%), peripheral vertigo of unknown origin (22.4%), and BPPV (16.3%). Five complaints and findings were found to have statistically significant diagnostic power: characteristic dizziness complaint, dizziness attacks lasting less than two minutes, dizziness being present for less than one week, supine roll and Dix-Hallpike test positivity. The post-test probability increased to 95.4% in patients with attacks lasting less than two minutes and dizziness lasting less than one week, when the Dix-Hallpike test was positive (triple-index positivity). According to the logistic regression model, positive result of the Dix-Hallpike test increased the probability of BPPV by 65.6 times. Accuracy of the model was 92.5%, with the area under the ROC curve of 0.891. Conclusions: Our study results have provided evidence basis for diagnostic power of the Dix Hallpike test and, to a lesser extent, of the supine roll test. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Bu çalışmanın amacı baş dönmesi/denge bozukluğu yakınması olan hastaların semptom ve bulgularının benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV) için tanısal gücünü belirlemek ve sendromik tanısal bileşenleri tanımlamaktır. Gereç ve Yöntem: Ocak-Aralık 2014 tarihleri arasında kulak burun boğaz polikliniğine başvuran ve baş dönmesi/denge bozukluğu olan 147 yetişkin hastayla retrospektif metodolojik bir çalışma yapıldı. BPPV olan ve olmayan hastaların semptom, belirti ve laboratuvar test sonuçları karşılaştırıldı ve duyarlılık, seçicilik, kestirim değerleri, olasılık oranları, test sonrası odds ve olasılıkları, lojistik regresyon analizi ve ROC eğrisi aracılığıyla değerlendirildi. Yüksek test sonrası olasılık değerleri olan kriter indeksleri belirlendi. Bulgular: En sık konulan üç tanı psikojenik vertigo (%34,0), kökeni bilinmeyen periferik vertigo (%22,4) ve BPPV (%16,3) idi. Beş yakıınma ve bulgunun istatistiksel olarak anlamlı tanısal gücü olduğu saptandı: Karakteristik baş dönmesi yakınması, iki dakikadan daha kısa süren baş dönmesi atakları, bir haftadan daha kısa süredir var olan baş dönmesi, supine roll ve Dix-Hallpike test pozitifliği. Atakları iki dakikadan kısa süren ve bir haftadan daha kısa süredir baş dönmesi olan hastalarda Dix-Hallpike testi pozitif çıktığında test sonrası olasılık %95,4'e çıkmaktaydı (üçlü-indeks pozitifliği). Lojistik regresyon modeline göre, pozitif Dix-Hallpike test sonucu BPPV olasılığını 65,6 kat artırmaktaydı. Modelin doğruluğu, 0,891'lik ROC eğrisi altında kalan alan değeriyle %92,5 olarak hesaplandı. Sonuç: Çalışma sonuçlarımız supine roll testi için daha düşük olmak üzere Dix-Hallpike testinin tanısal gücü için kanıt temeli sağlamıştır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]